Ters, ters, iki ters, iki düz, iki ters, iki düz, iki ters..
Soğumakta olan kahvesinden bir yudum daha aldı kadın. Dudaklarına düştü telvesi kahvesinin. O devam etti; iki ters, iki düz, iki ters, iki düz...
Neden sonra, doğruldu ve öfkeyle topladı yün yumağını ve şişleri, yuvarladı yatağının altı sonsuzluğuna. 
Bulsun şimdi şubat tüm müphemleri, essin. Onları ısıtacak atkılar, parmak uçlarına şişler batan kadınların yarım kalmışlığında yarım kaldılar. 
        hs' 16